نوعی میوه بسیار پرطرفدار توت فرنگی گلخانه ای است که باید تازه وارد بازار شود و به گونه ای برداشت شوند که کبودی، اختلالات پوستی و خونریزی آب میوه ها را از بین برده یا به حداقل برسانند.
توت فرنگی ها را باید با نیشگون گرفتن ساقه در کلاهک برداشت کرد، زیرا بستن میوه بین انگشتان و سپس کشیدن آن باعث کبودی بیش از حد می شود.
روش تجاری خوب این است که میوه‌های برداشت شده را دور از نور خورشید نگه دارید و از بادهای گرم و وزش خاک محافظت کنید. پرورش دهندگانی که از روش های توصیه شده پیروی می کنند، میوه خود را ظرف 1 یا 2 ساعت پس از برداشت به انبار سرد منتقل می کنند.
تغییرات در میوه مرتبط با پیری، به عنوان مثال، تیره شدن پوست، نرم شدن گوشت، و از دست دادن طعم، در دماهای پایین تر به کندی رخ می دهد.
خنک کردن اجباری هوا روش ترجیحی برای حذف گرمای میدان در بسیاری از مناطق تولید توت فرنگی است. در این کولرها، میوه را می توان از 25 تا 35 درجه سانتیگراد تا 2 تا 4 درجه سانتیگراد در عرض 1 تا 2 ساعت خنک کرد.
در این کولرها سینی های میوه به گونه ای قرار می گیرند که دیواره های جانبی یک پلنوم را تشکیل دهند که با یک فن اگزوز به دیوار باز می شود. با پوشیده شدن رویه و انتهای باز با پارچه، هوای سرد از اتاق سرد از طریق سینی های میوه کشیده می شود.
برای حفظ بهترین کیفیت، میوه سرد شده در دمای 0-2 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 90-95٪ نگهداری می شود. میوه ای که به این روش درمان شده است را می توان برای 5-7 روز نگهداری کرد و کیفیت خود را در طی 3-5 روز بازاریابی پس از ذخیره سازی حفظ می کند.
برای کمک به حفظ کیفیت در طول حمل و نقل به بازار، دی اکسید کربن به میزان تقریبی 15٪ اضافه می شود. برخی از انواع توت فرنگی زمانی که در معرض 10 تا 20 درصد دی اکسید کربن قرار می گیرند، 25 تا 40 درصد سفت تر می شوند. با دیگران، دی اکسید کربن تنها برای حفظ استحکام عمل می کند.
تلفات کمتری از پوسیدگی در بین این توت ها وجود دارد و میزان تنفس آنها کاهش می یابد.
