ید شیمیایی یک محلول قرمز رنگ در بنزن می دهد که به عنوان نتیجه نوع متفاوتی از کمپلکس انتقال بار در نظر گرفته می شود. در حلال های بی اثر، مانند تتراکلرید کربن یا دی سولفید کربن، محلول های بنفش رنگ که حاوی مولکول های ید ناهماهنگ هستند به دست می آیند.
ید همچنین با یون های یدید واکنش می دهد، زیرا دومی می تواند به عنوان بازهای لوئیس عمل کند و به همین دلیل حلالیت ید در آب در حضور یک یدید بسیار افزایش می یابد. هنگامی که یدید سزیم اضافه می شود.
غنی‌سازی زیستی سبزیجات با ید می‌تواند به روشی جایگزین برای وارد کردن این عنصر به رژیم غذایی انسان تبدیل شود. اثرات جانبی کاربرد ید بر تغذیه معدنی گیاهان هنوز به طور کامل ثبت نشده است.
ید یک عنصر ضروری برای گیاهان نیست. مطالعات متعددی که بر روی تقویت زیستی ید انجام شده است به طور کلی بر توسعه روش بهینه غنی سازی گیاه در این عنصر متمرکز شده است. به طور خلاصه، در مطالعات مربوط به تقویت بیولوژیکی ید گیاهان، اثرات جانبی کوددهی ید بر تغذیه معدنی و ارزش غذایی عملکرد محصول به خوبی مستند نشده است.
علاوه بر این، اطلاعات عینی برای مقایسه کارایی این فرآیند در وابستگی به کوددهی قبل از کاشت یا کوددهی گیاه با اشکال مختلف شیمیایی ید وجود ندارد، به عنوان مثال. I- و IO3-.
توسعه قوانین زراعی ورود ید به گیاهان مستلزم مطالعات کاملی است که دامنه تأثیر آن بر گیاهان را مستند کند. در این جنبه‌ها، ارزیابی تأثیر این عنصر نه تنها بر عملکرد محصول، بلکه بر فرآیندهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی که در گیاهان اتفاق می‌افتد با توجه ویژه به متابولیسم نیتروژن بسیار مهم است.
مولکول‌های ید عنصری، متشکل از دو اتم (I2)، با یدیدها ترکیب می‌شوند و پلی یدیدها را تشکیل می‌دهند (معمولاً I2 + I- → I-3) که حلالیت بالای ید را در محلول‌هایی که حاوی یدید محلول هستند به حساب می‌آورند.
محلول آبی یدید هیدروژن (HI) که به اسید هیدرویدیک معروف است، یک اسید قوی است که برای تهیه یدیدها از واکنش با فلزات یا اکسیدها، هیدروکسیدها و کربنات‌ها استفاده می‌شود. ید حالت اکسیداسیون 5+ را در اسید یدیک نسبتاً قوی (HIO3) نشان می‌دهد، که می‌توان آن را به آسانی آب زدایی کرد تا پنتوکسید ید جامد سفید (I2O5) تولید شود.
