گل گاوزبان سال 1401 به عنوان “گیاه شجاعت” شناخته می شود و در طول تاریخ به عنوان یک عامل آرام بخش طبیعی استفاده می شود. جنگجویان سلتیک قبل از رفتن به نبرد برای تسکین انرژی عصبی شراب مخلوط با گل گاوزبان مصرف می‌کردند، و در قرون وسطی به شوالیه‌ها قبل از جنگ‌های صلیبی نوشیدنی از گل گاوزبان می‌خوردند تا شجاعت را القا کنند و روحیه را تقویت کنند.
گل‌های گل گاوزبان نیز روی قسمتی از لباس شوالیه که به ژرکین معروف است، گلدوزی می‌شد تا یادآور شادی و شجاعت در طول جنگ‌های صلیبی باشد. بعداً در سال 1597، گل گاوزبان به دلیل خاصیت افزایش شجاعتش مورد مطالعه قرار گرفت و جان جرارد، گیاه‌شناس فرانسوی، از این گل‌ها در سالادها برای بهبود شادی و کاهش غم استفاده کرد.
جرارد همچنین یک آیه قدیمی لاتین را در مورد گل گاوزبان ترجمه کرده است که می‌خواند: «من، گل گاوزبان، همیشه شادی یا شجاعت می‌آورم».
گل گاوزبان بومی مدیترانه است، عمدتاً در شرق نزدیک سوریه، و از زمان های قدیم به طور وحشی رشد می کند. این رقم در سنین اولیه در سراسر اروپا پخش شد و همچنین در شمال آفریقا و آسیا گسترش یافت. برای صدها سال، گل گاوزبان در کاربردهای دارویی و آشپزی مورد استفاده قرار می گرفت و اعتقاد بر این بود که گل های گاوزبان باعث شادی می شوند و گل ها در متون دارویی در روم باستان، یونان باستان و قرون وسطی ثبت شده اند.
بذر گل گاوزبان در قرن هفدهم همراه با مهاجران اروپایی به دنیای جدید آورده شد و در باغچه های خانه کاشته شد. این گیاهان بعداً از کشت فرار کردند و در امتداد سواحل شرقی ایالات متحده طبیعی شدند. امروزه گل گاوزبان در سراسر جهان رشد می کند و همچنین به مناطقی از نیوزلند، استرالیا، آمریکای جنوبی، آمریکای جنوبی و کانادا برای کشت تجاری و باغچه خانگی معرفی شده است.
